سفر با قهرمان‌های شاهنامه

نویسنده

نجمه موسوی کاهانی

محمدیوسف فدایی شانزده‌ساله که به همراه خانواده‌اش در محله کوثر سکونت دارد، سال98 مقام نخست مسابقات داستان‌نویسی را در ناحیه6 آموزش و پرورش کسب کرده است، برای داستان پسری به نام «پارسا» که یک شب به خواب می‌رود و در خواب با قهرمان‌های شاهنامه سفر می‌کند.

قهرمانان داستان‌های محمدیوسف دوران نوجوانی را سپری می‌کنند. یکی اسب سرکشی است که دوران کودکی را پشت سر گذاشته و دیگری پسرک نوجوانی است که عالم پس از مرگ را بدون پدرومادرش تجربه می‌کند. هرچند به گفته خودش از هفت‌سالگی که دست به قلم برده درباره جنگ‌ها و پادشاهان می‌نوشته اما رد پای یک قهرمان نوجوان در تمام آن‌ها دیده می‌شود.

رتبه اول داستان نویسی ناحیه 6

محمدیوسف فدایی نوجوان کتاب‌خوان و دست به قلم ساکن محله کوثر، عضو کتابخانه مسجد ثارا... است و می‌گوید هر کتابی که نیاز دارد در این کتابخانه پیدا می‌شود. سال دهم رشته ادبیات و علوم انسانی است و بیشتر به کتاب‌های تاریخی و سیاسی علاقه‌مند است . مانند خیلی از نوجوان‌ها مسائل اجتماعی را هم دنبال می‌کند.

دبستان که بوده نوشتن داستان را از یکی دو صفحه شروع کرده و حالا پنج‌داستان دارد که تعداد صفحات بعضی از آن‌ها از 50صفحه هم فراتر می‌رود. دلش می‌خواهد داستان‌ها را سلسله‌وار تعریف کند و آن‌ها را سریالی ادامه دهد. قهرمانان داستان‌ها ذهنش را رها نمی‌کنند و اتفاقات داستان برای او ادامه پیدا می‌کند.

سال نهم هم با داستان «سرگذشت پرشیا» که زندگی دو اسب افسانه‌ای را توصیف می‌کند در مسابقات شرکت کردم و رتبه دوم رقابت‌های داستان‌نویسی ناحیه6 را به دست آوردم

او که سال98 توانسته رتبه اول داستان‌نویسی ناحیه6 را به خود اختصاص دهد می‌گوید: در تمام دوران دبستان داستان و شعر می‌نوشتم و معلم‌هایم تشویقم می‌کردند اما هیچ‌وقت به فکر شرکت در مسابقات نبودم. سال هفتم که بودم با تشویق خانواده و معلم ادبیاتم در مسابقات داستان‌نویسی آموزش و پرورش شرکت کردم و توانستم رتبه اول ناحیه را به دست بیاورم.

اسم داستانم «دوران دوران» بود. سرگذشت پسر نوجوانی به‌نام پارسا که یک شب به خواب رفته و در عالم خواب با قهرمانان داستان‌های شاهنامه همچون رستم، زال، اسفندیار و کیخسرو سفر می‌کند. سال نهم هم با داستان «سرگذشت پرشیا» که زندگی دو اسب افسانه‌ای را توصیف می‌کند در مسابقات شرکت کردم و رتبه دوم رقابت‌های داستان‌نویسی ناحیه6 را به دست آوردم.

شعر را بیشتر از نثر دوست دارم

این نوجوان خوش‌ذوق بیشتر از اینکه دنبال کسب رتبه و مقام باشد، می‌خواهد دلنوشته‌هایش را روی کاغذ بیاورد. دفتر شعرش را باز می‌کند و می‌گوید: با اینکه در جمع خانواده و دوستان از داستان‌هایم استقبال می‌شود اما خودم به شعر بیشتر از نثر علاقه دارم و وقت‌های خالی‌ام را بیشتر شعر می‌گویم.

برای نوشتن داستان باید انگیزه داشته باشم یا کسی تشویقم کند اما برای شعر ذوق دارم و ابیات خودشان در ذهنم جاری می‌شوند. راهنمایی دبیر ادبیات تأثیر زیادی در نوع نوشته‌هایم دارد. اشعارم حدود 20بیت دارد و بیشتر اشعار را در قالب مثنوی می‌سرایم.

لینک کوتاه